در روز دوشنبه ۱۹ مرادا ماه ۱۳۹۴ نشستي به پاسداشت روز خبرنگار در باشگاه رياست جمهوري با حضور محمد نهاوندیان، رییس دفتر ریاست جمهوری و حسین انتظامی، معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا معزی، دبیر شورای اطلاع رسانی دولت، پرویز اسماعیلی، معاون ارتباطات و اطلاع رسانی ریاست جمهوری و جمعی از اصحاب رسانه برگزار شد .

دراین نشست نمایندگانی از اهالی رسانه در فضایی صمیمانه از درددل ها و مشکلات صنفی خود گفتند . دغدغه هایی که مهم ترین هایش نبود انجمن صنفی و نداشتن بیمه و ثبات کاری بود .

آخرین سخنگو از سوی اصحاب رسانه، فرورتیش رضوانیه ، روزنامه نگار محقق و نویسنده بود. وی در سخنان خود با یادآوری حادثه سقوط هواپیمای تهران-طبس هواپیمایی هسا، یک تکه از لباس سرمهماندار آن پرواز را به محمد نهاوندیان اهدا کرد و گفت: «این تکه لباس، هدیه من برای آقای رییس جمهور است. تحریم ها باعث شد که این حادثه رخ دهد اما این اتفاقات نباید در اخبار گم شود و مسئولان تنها در صورتی که مردم درباره موضوعی پیگیری کنند به آن موضوع رسیدگی کرده و پاسخگوی باشند، از شما خواهانم این هدیه را به رییس جمهور برسانید و بگویید: «خسته نباشید ،می دانیم که تلاش هایتان برای برداشتن تحریم ها و بالاخص تحریم صنعت هوایی چقدر باارزش است».

در پی اهدا این هدیه، خبرگزاری برنا گفت وگویی با فرورتیش رضوانیه داشت و وی از اینکه چگونه این بازمانده های  حادثه را پیدا کرده و اینکه چه شد تصمیم به اهدا چنین هدیه ای گرفته است اینگونه گفت: «سال گذشته ، ۴۸ ساعت بعد از آن حادثه تلخ ،من و تعدادی از اهالی رسانه به محل سقوط هواپیما رفتیم، کنار همان دیواری که هواپیما با آن برخورد کرده بود، آنجا رفتیم تا دسته گل هایی را به نشانه ادای احترام به کشته شدگان این حادثه در محل جان باختنشان بگذاریم، این حرکت باعث شد جمعیت زیادی در محل جمع شوند، بر اثر ازدحام جمعیت، خاک هایی که در محل سقوط جمع شده بود کنار رفت و اشیایی ازبقایای هواپیما از زیر خاک بیرون آمد، در بین همه آن جا مانده ها از حادثه مرگبار سقوط ، یک تکه پارچه و قسمتی از بدنه هواپیما که مانند زباله دور انداخته شده بود مقابل چشمانم خودنمایی کرد، تکه پارچه ای که باقی مانده از لباس سر مهماندار پرواز بود.

وی درادامه افزود : اول قصد نداشتم آن دو تکه جامانده از هواپیما را با خود ببرم ولی اتفاقی باعث شد که تصمیم خود را تغییر دهم.

وی در خصوص آن اتفاق چنین گفت: در محل سقوط و کنار دسته گل ها ایستاده بودیم، یک خودرو سمند که دو سرنشین آن سربازهایی با یونیفرم ارتش بودند از راه رسیدند و دسته گل ها را برداشتند و داخل صندوق عقب خودرو ریختند، هر قدر اعتراض کردیم گفتند: «دستور داریم » آنها که رفتند همان موقع این دو تکه را برداشتم تا روزی بتوانم به وسیله آن ها یاد قربانیان این سقوط را زنده کنم ، جان باختگانی که قربانی تحریم ها شدند.

وی با بیان اینکه در طول سال گذشته با خانواده قربانیان این حادثه ارتباط داشتم و متوجه شدم نه تنها به آن ها رسیدگی نشده است بلکه حتی کشته شدگان حادثه را شهید نشناختند گفت: از همان زمان صبر کردم تا سالروز این اتفاق فرا برسد که از قضا  سالروز آن حادثه مصادف شد با جلسه دیروز رییس دفتر ریاست جمهوری با اصحاب رسانه، زمان را غنیمت شمرده اجازه گرفتم تا این تکه پارچه را به محمد نهاوندیان هدیه دهم تا به دست ریاست جمهوری برسانند. تکه پارچه ای که از نظر مادی شاید ارزش نداشته باشد اما فراتر که فکر کنیم، تکه پارچه ای از لباس یک مادر ایرانی است ،مادری برای کمک به  امرار معاش خانواده اش آن روز در آن پرواز حضور داشت، پارچه ای که روزهای مذاکرات آن را همراه یک خبرنگار به وین فرستاده بودم تا در کنار تیم مذاکره کننده باشد چون اعتقاد داشتم انرژی جانباختگان این حادثه همراه این تکه پارچه با تیم مذاکره کننده خواهد بود ،تیمی که رفته بودند تلاش کنند تحریم ها از کشور برداشته شود، تحریم هایی که موجب شده بود وضعیت هواپیماهای ما آنچنان خراب باشد که سقوط در پس سقوط رخ دهد و مرگ در پس مرگ عزیزان هموطن ،برایمان خاطرات تلخی را رقم زند، خاطراتی که در تاریخ ثبت خواهند ماند.

رضوانیه گفت:  رییس دولت گذشته تحریم ها را کاغذ پاره می دانست و دستور پرواز این هواپیماها را صادر کرده بود اما رییس جمهوری فعلی دیدگاهی متفاوت با او دارد و خواهان لغو تحریم هااست تا سلامت و امنیت بر جامعه بیشتر حاکم باشد. این تفاوت دیدگاه بسیار مهم و ارزشمند است ،به پاس قدردانی و برای اینکه به رییس جمهور بگویم: «می دانم که دارد تلاش می کند» ، این تکه لباس سوخته را به وی هدیه دادم ، تکه پارچه ای که نماد مقاومت مردم ایران در مقابل تحریم های ظالمانه است .تحریم ها ظالمانه و شرم آور است چون مستقیم علیه مردم ایران است. وقتی با خانواده قربانیان حادثه صحبت می کردم همگی حامی مذاکرات بودند و می گفتند: «از آقای ظریف تشکر کنید .» خانواده های قربانیان هیچ کدام دلواپس نیستند چون ارزش کار رییس جمهوری و وزیر امور خارجه را می دانند.»

وی در پایان در پاسخ به این سوال که اگر توافق انجام نمی شد آیا باز هم این هدیه را اهدا می کرد گفت: « قطعا این کار را انجام می دادم ، چون می دانم نگاه ریاست جمهوری فعلی چگونه است و چه رویکردی را در پیش دارد، مسیری که درتلاش برای برچیده شدن تحریم هااست. اگر مسیر مذاکرات به این نقطه مطلوب هم نمی رسید باز هم این قطعه ارزشمند به ایشان تقدیم می شد تا بگویم: بدون دلواپسی به تلاشی که می کنند آگاهیم و سپاسگذار.